Зеўс як вярхоўны бог грэчаскага пантэона валодае шматграннымі рысамі асобы, у тым ліку пачуццём бесклапотнасці, а таксама роляй абаронцы справядлівасці як для сваіх багоў, так і для людзей. Аднак у некаторых грэчаскіх легендах Зеўс паказваецца як бог, які гуляе з людзьмі і губіць жыццё людзей, не звяртаючы ўвагі на свае дзеянні.
У аснове характару Зеўса - яго пазіцыя бога; пазіцыя, якая адлюстроўвае адрозненні паміж багамі і людзьмі як разрыў, які немагчыма ліквідаваць. Паводле грэчаскай легенды, Зеўс быў жанаты на Геры, але часта быў неверны сваёй сястры-жонцы і спарадзіў шмат напаўбагоў ад саюзаў са смяротнымі жанчынамі.
Зеўс таксама адлюстроўваецца як вясёлая душа і часта займаецца гулянкамі. Часам гэта рабілася з негатыўнымі наступствамі альбо для смяротных, альбо для іншых багоў. У грэчаскім пантэоне ў ролю Зеўса ўваходзіў таксама кантроль над надвор'ем. Дрэннае надвор'е, такое як навальніцы і моцны дождж, прыпісвалі перыядам кепскага настрою.
Як боская істота, Зеўс не можа быць маральным аўтарытэтам, бо мае шмат недасканаласцей і недахопаў асобы. Як і большасць грэчаскіх багоў, Зеўс мае чалавечыя недахопы і не з'яўляецца ўсемагутнай істотай.
